شناسایی متغیرهای اثرگذار بر تحقق نوآوری در سازمان‌های ایرانی و ارائه راهکارهایی برای توسعه آن

  زمینه: پژوهش‌ها نشان می‌دهد که سازمان‌هایی که تأکید بیشتری بر نوآوری سازمانی دارند نسبت به دیگر سازمان‌ها موفق‌ترند. به همین دلیل در چند دهه اخیر، توجه نوآوری سازمانی به یک ضرورت غیرقابل اجتناب تبدیل شده است چرا که سازمان‌ها از طریق نوآوری سازمانی می‌توانند شاخص‌های مزیت رقابتی خود را بهبود و توسعه دهند هدف: هدف از این پژوهش بررسی شناسایی متغیرهای تأثیرگذار بر تحقق نوآوری سازمانی و ارائه راهکارهایی برای توسعه آن در سازمان‌های ایرانی است. روش: روش انجام پژوهش تحلیل اسنادی و مبتنی بر ادبیات نظری بوده و به منظور گرد آوری داده‌ها برای پاسخگویی به پرسش‌های پژوهش، اسناد و مدارک موجود و مرتبط گردآوری  شده و به شیوه کیفی تحلیل گردیده‌اند. یافته‌ها: مهم‌ترین دلایل توجه به نوآوری سازمانی عبارتند از افزایش بهره وری سازمانی،  توسعه و بهبود عملکرد سازمانی، رشد اقتصادی، عامل رشد و توسعه، مزیت رقابتی. نتایج دیگر این پژوهش نشان داد که مهم‌ترین ویژگی سازمان نوآور انعطاف‌پذیری در رویارویی با بحران‌ها، پذیرش ایده‌های نوین توسط مدیران و مسئولان سازمان، ساختار سازمانی انعطاف پذیر، سازمان ریسک پذیر و بی باک است.  همچنین  نتایج نشان داد که مهم‌ترین عوامل مؤثر بر نوآوری سازمانی عبارت از ریسک پذیری، انعطاف داشتن، خلاقیت، اعتماد به نفس، تحمل ابهام، داشتن کارکنان خلاق و جوان، حمایت سازمان‌ها از کارکنان خلاق، مسائل انگیزشی کارکنان، تفویض اختیار به کارکنان سازمان، ارزشمند شمردن کارکنان، ایجاد انعطاف پذیری و اصلاح نظام ارزیابی عملکرد، شیوه‌های مناسب پاداش دهی، فرهنگ سازمانی حمایتی، به وجود آوردن ساختار حمایت کننده نوآوری، حمایت سازمانی، سبک رهبری تحول آفرین، اعتماد سازمانی، سرمایه اجتماعی، ارتباطات سازمانی، سبک مدیریت، یادگیری سازمانی و سرمایه فکری می‌باشد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که به منظور توسعه نوآوری در سازمان‌های ایرانی باید بسترهای فرهنگی، زیرساخت‌های کلان، بسترهای اجتماعی، حمایت سازمانی ، قوانین و مقررات حمایت کننده نوآوری در سازمان، هسته‌های پژوهشی و نوآوری در سازمان و ... مهیا باشد تا سازمان‌های ما به سمت نوآوری حرکت کنند.